Ez Mors Florêsim, ez li Fîlîpînê hatime dine. Ez dixebitim li Offîsa Komîse®e Bilind de ya UN-ê (Miletên Yekbûyî) ser pirsgirêkên mafê Meriva. Ew beşeke UN-ye , kîjan mijûl dibe hîmlî problêmên mafê merive re, ez hevrêz dikim bernema cimetên xweçî û miletên kêmjimar. Ez li Cenevê dimînim.
Dema ku ez cara ewlin hatim Ermenistanê ji min re gotin, wekî Ermenistan ew welatekî yek-etnîkî ye. Ev hatina 3-ye û ez hîn nû pê hesîam, wekî li Ermenistanê 11 miletên kêmjimar hene,  her wisa jî wekî li Ermenistanê civakên pêşkefti hene kîjan karekî mezin dikin ju bo xwaykirina çand û miletîya xwe.
Ez li 3 gunda de bûm, du ên êzidîa, yek ya aşûrîya, raste wede hindik bû, lê min fehm kir Ermenistan ciqaşî pir cihêrenge.  Û ew konsêpta wekî Ermenistan ew welatekî ye-etnîke cem min hate guhartin , û min fehm kir, ku ew mîfe.
Ev gelekî base ku 11 miletên kêmjimar hene û Ermenistan û her ermenîk dive bi vî tiştî re serbilind be.
Min fehm kir wekî nek tenê seva civaka êzdî , bes her wisa jî seva civaka yûnaî problêma herî mezin ew pirsgirêka undakirina nasnameye, wisa jî undakirina ziman û xwendinê.  Li ser bingeha nîqaş û ramanên nûnerêna civaka êzdî , min fehm ki ku cem wan problêmeke kûr ya hînbûna ziman heye li mekteba. Û em zanin ji bo dozen kîngê seva miletên kêmjimar şans çenabûye hînbin zimane xwe li mektab û wana unda kirye nasnama xwe. Wxta zara re şans çênabe zimanê xwe ye dayîkê hînbe, êw dest pê dike dişmîş be ku zimanê wî ya dayîkê ne girînge, nasnama wî ne girînge , û ew zara wê mezin be bê qîmetkirina hînbûna zimanê xwe ya dayîkê û wê dişmîş be ku hindikahî (kêmjimartî) ne fikrekî baş e. Û evê têndênsê em dibînin li gelek çandên dine de. Û wê deme tu dest pê dikî veşêrî û undaki milêtya            xwe. Dema ku ev tişt dibe, dive em xeverdin seva fermana çandê. Li Fîlîpîna 178 miletên kêmjimar hene û sala 1997-ê de cem me qanûna parastina wan heye.
Û sala 1997-ê de şertê mafên miletên xwecî ber bi başiyê çûye, çimik niha cem me mekanîzmayên înitîtûsîonal hene ku vê qanûnê bu kar dînin, mesela heye komîsyona hikûmatê ser pirşe miletên xwecî. Wê komîsyonêda dixebitin meriv ji nehiyên welat ya cuda, wan bucê heye ji hikûmetê , lê ew ji hukûmatê serbixwe ne. Bi alîkarya vê qanûne me dît , wekî mezin bû berjewandî alîêd wezaretan û rêxistinên navneteweyî ji bo pêkanîna vê qanûnê. Ez difikirim wekî bi alîkarya wê qanûnê fikir derheqa mafê wan Meriva pêşva çûya di çarçoveya çand u nasnama wan meriva de.  Niha mesele civaka mun de nifşê meye cahal li mekteba zimanê xwe ye dayîkê bi kar dînin. Merkeza Êzdîa ya mafê meriva yek ji wan saziya ya kîjan dive pêşengiyê bike di prosêsa qebûkirina qanûna miletên kêmjimar de li Ermenistanê. Û civaka sîvîl, rêxistinên miletên kêmjimar dive beşdar bin.  Yek ji prensîpên girîng ye mafê miletên kêmjimar ew beşdariya wane êfêktîve di emirê civakêda, di prosêsên qebûlkirina biryaran de.  Ez difikirim ev demeke dîrokî ye ji bo we, hikûmeta we nû çêbûye, niha hîn ew wedeye ku li Ermenistanê di vê xalê de tiştekî girîng be kirinê.